BİZ Mİ ERTELİYORUZ? YOKSA KENDİMİZİ Mİ ERTELİYORUZ?
Herkese merhaba yeniden kısa mı uzun mu biLmiyorum ama yine bir ara oldu ben yazmazsam bu bloga yazan yok!!(2S duy sesimi:)) 
Aslında duygusal bir yapım olmasa da nedendir bilinmez bugün pek bir hassasım östrogen, progesteron miktarı tavan yapmış hamile hatunlar gibiyim dokunsalar  ağlarım:( Düşünüyorum aslında ben her şeyi yarına mı erteleyenlerdenim diye. Ve koca bir evetle karşılaşıyorum. Aslında bu benim çn çok kötü bir durum. Yani yarın çalışırım, yarın konuşurum, yarın hallederim diye diye günlerimi geçiriyorum. Hep yarınlar var ama malesef bugün yok hayatımda ve o yarınların hiç sonu gelmiyor. Ben çalışamıyorum, konuşamıyorum ve işlerimi halledemiyorum çünkü yarın yapacağım(keşke  yapsam). 
Bilmiyorum bu biraz günah çıkarmak gibi oldu ama evet ben kendimi erteliyorum, öğreneceğim bir sürü şeyi öğrenemiyorum yada yapmak istediklerimi tam olarak yapamıyorum hep bir yarımlık var hayatımda.,
Bir insanın ya hep ya hiç yaşaması gerektiğini savunan ben yarım yamalak yaşıyorum hayatı ve bilerek yaptığım hatalara devam diyorum. 
Mesela şu gün şu anda değiştirmek istiyorum kendimi ama sabırsızım ve yarın vazgeçiyorum kararımdan çünkü bunun için uzun zamanlar gerekiyor, malesef ki onu da biliyorum.
Kendi teşhisini yapıp reçetesini yazan fakat ilaçlarını doğru düzgün kullanamayan doktor gibi hissediyorum. Ve yarım aldığım ilaçlar beni iyilştireceğine geriye götürüyor.
Aranızda benim gibi olan var mı bilmem ama belki tavsiye verecek birileri vardır. Hayatınıza kati kararları nasıl koyuyorsunuz mesela, yada her işinizi planlı programlı nasıl yapabiliyorsunuz?
Baş ağrıttım bu gece biraz galiba üzgünüm. Herkese iyi geceler..
                                                                                                                                       M.C:)